voor mijn kleine engeltje

in 2008 heb ik dit gedicht geschreven om mijn gevoel kijk op alles weer te geven

voor mijn kleine engeltje

De eerste keer jou in mijn armen wat voelde dat fijn, 
Nog onwetend voor al die pijn. 
Heerlijk alleen maar van je genieten, 
Al snel bleek je ontwikkeling niet op te schieten. 
Toch wist ik het al op moment een, 
Er ging een raar gevoel door me heen. 
Mijn eerste reactie op je was ook raar, 
Het werd genegeerd dus deed ik dat ook maar. 
Toch zat ik er helaas niet naast,
Toen de artsen het vermoeden ook kregen was er opeens haast.
Pas 7 maanden oud,
Daar ging het randje goud.
Het was erg schrikken en wennen,
Eerst de nieuwe situatie rustig aan verkennen.
Er komt opeens een heel hoop op je af,
Je weet niet wat je moet je staat paf.
Dan zit je er opeens middenin,
Weet niet waar het eind is maar ook niet het begin.
Vanaf dat moment word je geleefd,
Zonder al de zorg had ik het nooit overleefd.
Ben zeer dankbaar voor hun bestaan,
Weet niet hoe ik het de afgelopen jaren zonder hen had gedaan.
De hele tijd doorgaan vooral niet denken of voelen,
Dat zorgde alleen maar voor nachten vol woelen.
Maar dat was ook de oplossing niet,
Hoe dan ook verwerken moet je het verdriet.
Voor de omgeving lijkt het makkelijk en niks mij te veel,
Maar zij zien niet het grote geheel.
Dat is misschien ook maar goed,
Het is tenslotte iets wat je alleen doen moet.
Je bent en blijf mijn schatje, mama’s lekkere meid,
Die de wereld uit hele andere ogen bekijkt.
Toch ben jij mij heerlijke kind,
Wat een ander ook van je vindt.
Altijd die mooie lach,
Waarmee je heel wat harten veroveren mag.
Er werd gezegd die valt niks te leren,
Wie dat nu nog roept mag zich bekeren.
Wat doe je het goed en ben je al ver,
Je doet het geweldig mijn kleine ster.
Op jou ben ik reuze trots.
Ook als ik nee zeg en het botst.
Daarmee geef je namelijk aan,
Dat je het veel liever zelf had gedaan.
Je bent wie je bent en dat is goed,
Alleen zorgt het soms dat mijn hart er om bloed.
Soms loop ik met een groot verdriet,
Dat niemand aan mij ziet.
Toch wil dat niet zeggen dat ik het niet voel,
Al die gedachten in mijn hoofd, wat een gekrioel.
Het hoort natuurlijk bij het verwerken,
Niemand die dat aan mij hoeft te merken.
Als jij maar weet dat ik van je hou,
Met jou aan mij zijde sta ook ik nooit in de kou.

mama